Takk fyrir veturinn

Gleðilegt sumar kæru vinir og takk fyrir veturinn. Þrátt fyrir að sumar og vetur hafi ekki frosið saman að þessu sinni hef ég alla trú á því að sumarið verið einstaklega gott. Finnst reyndar að ég og þú eigum það skilið.  Núna er ég farin að bíða spennt eftir því að það hætti að rigna og ég verði aðeins hressari líkamlega svo ég geti farið að halda áfram með verkefnið sem hófst síðasta sumar en náðist ekki að klárast fyrir veturinn. Pallurinn minn. Hann er núna hálfkláraður, potturinn liggur á hvolfi og bíður eftir að komast á sinn stað, girðingin bíður eftir að komast upp og á meðan skrælnar grasið á lóðinni undan pallaefninu sem liggur á því og bíður eftir að breytast í pall og skjólveggi. Sé orðið fram á að ég þurfi að sá fræi í garðinn þegar ég verð loksins búin að koma þessum spítum á burt. Mig vantar reyndar að fá pípara í smá stund til að hjálpa mér með aðrennsli vatns í laugina, ég held nefnilega að ég sé ekki nægilega klár fyrir þann gjörning. Einhver sem vill aðstoða mig ?

Ég er komin á þá skoðun að það sé ekki sanngjarnt gagnvart nokkrum háskóla landsins að ég verði nemandi þeirra næsta vetur. Það getur ekki verið gott að hafa nemanda með teflon húðaðan heila í námi hjá sér. Þannig að stefnan er tekin á atvinnumarkaðinn næsta vetur og síðan eftir það er von mín og trú að ég verið búin að rispa teflonhúðina nægilega til að eitthvað geti fest við hana og ég skutlist aftur í skóla.

Núna ætla ég að skúra aðeins yfir gólfin, þau eru öll útí moldugum loppuförum eftir kattarskammirnar sem fengu að fara aðeins út í morgun. Þangað til næst, knúsist svolítið og njótið dagsins.

Og hvað svo?

Í dag eru fjórar langar vikur síðan Gullrassinn minn kvaddi okkur. Fjórar langar vikur síðan ég sá fallega brosið hans og fékk ljúft knús frá honum. Ég sakna hans ógurlega.

Síðustu fjórar vikur hafa margir spurt að því hvað ég ætli nú að fara að gera. Ég veit það ekki. Á ég að fara aftur í leikskólann? Ég veit að ég stóð mig mjög vel í því starfi, það kemur greinilega í ljós þegar ég hitti börnin "mín" og foreldra þeirra sem spyrja mig hvort ég sé ekki að koma aftur, þau sakni mín. Á ég að fara aftur í skóla? Eða á ég jafnvel að söðla alveg um og fara að vinna á kassa í Bónus? Ég veit það ekki. Viðurkenni þó að kassastarfið heillar mig ekkert mjög mikið þar sem ég hef svolítið gaman að því að fást við áskoranir(þær eru heilmargar í leikskólanum). Kannski ég ætti að reyna að nýta reynslu mína öðrum til góðs, það er ekki svo galið því ég hef af miklu að miðla í reynsluheimi langveikra fjölskyldna. Gallinn við það er sennilega sá að það gefur væntanlega ekki mikið í aðra hönd og þar sem full þörf er á því þessa dagana á þessum krepputíma í þjóðfélaginu. Þannig að ég stend hér hálfpartinn í lausu lofti með framtíðina í mistri. Tek öllum góðum hugmyndum opnum örmum ef einhverjar eru.

Þangað til næst, gerið það sem þið ætlið í dag. Á morgun verður það kannski of seint.

Lundúnir

Komin heim aftur eftir flotta ferð til heimsborgarinnar Lundúna. Held að ég sé afar sátt með móður mína Ljónshjarta og tengdamóður mína þar sem þær voru mjög sammála um að við ættum alls ekki að hætta við að fara í þessa ferð sem var löngu plönuð.

Jæja ég lofaði víst einhverjum ferðasögunni þannig að hér kemur hún.

Við fórum á fimmtudaginn og fundum hótelið okkar sem er á fínum stað í London. Örstutt frá næsta undirgrándi sem var notað óspart til að komast á milli stórmerkilegra staða borgarinnar. Þegar hótelið var fundið skruppum við aðeins út að ganga og þar sem það var svooo kalt úti var stefnan tekin á einhverja búð sem var opin og þar keypti ég mér buxur og gekk út úr búðinni í þeim með pilsið mitt í poka. Við fórum snemma að sofa þar sem ég var algerlega orðin uppgefin enda vöknuð löngu á undan fuglunum og lítið fyrir að sofa í einhverju sem hreyfist.  Föstudagurinn fór í smá skoðun um miðborgina og síðan tókum við lest til Suður- London til að kaupa miðann á fótbotaleik stórliðsins og til baka. Síðan meiri skoðun og meiri skoðun og meiri skoðun. Laugardagurinn var tekinn snemma og skroppið út til að skoða meira áður en við stukkum aftur upp í lest til Suður-lundúna á leikinn. Ég stóð við það sem ég hafði lofað og var hellings meðvirk og skemmti mér konunglega á leiknum. Við sátum á 5. bekk og gátum næstum því snert leikmennina þegar þeir hlupu hjá. Stemmingin var fín bæði á leiknum og einnig fyrir leikinn. Síðan var farið aftur til baka í miðborgina og skoðað miklu meira. Á sunnudeginum urðum við að greiða fyrir allt skoðið okkar og neyddumst við því til að eyða deginum á Oxford street. Það er víst ekki hægt að koma heim með jafnmikið og farið var með út þegar maður er svo heppinn að eiga fullt hús af flottum afleggjurum.

Eins og þeir sem mig þekkja vita er matur eitt af mínum aðaláhugamálum og gat ég sinnt þessu áhugamáli mínu ágætlega þarna úti í heimsborginni. Hvert sem við fórum var yndisleg matarlykt af ýmsum toga og ég var ábyggilega hálf óþolandi, endalaust að tala um þessa dásamlegu lykt eða að tala um að borða. Við fengum almennt góðan mat, sístur var hann þó fyrsta kvöldið en þá borðuðum við pasta á hótelinu. Bættum við úr því næsta kvöld og borðuðum kínverskt, þá indverskt og síðasta kvöldið fórum við á frábæran ítalskan veitingastað þar sem við fengum æðislega góðan mat og frábærlega skemmtilega þjónustu. Ekki skemmdi fyrir að hörpuleikari lék fyrir okkur á meðan við nutum kræsinganna. Mæli 100% með þessum stað og næst þegar ég verð í London þá fer ég aftur þangað.

Núna ætla ég að skella mér í að lesa eitthvað í bókunum sem ég keypti mér þarna úti. Þangað til næst farið vel með ykkur og elskið hvort annað.

 

Af hverju þarf alltaf eitthvað að standa hér?

Sit hérna alein og veit ekki alveg hvað ég á af mér að gera. Enginn Huginn til að sprella við. Er þó að bíða eftir að þurrkarinn verði búinn að þurrka rúmfötin svo ég geti brotið þau saman.

Síðustu dagar eru búnir að vera erfiðir en samt erum við búin að vera að reyna að gera okkur smá glaðan dag. Fórum til dæmis og sáum revíuna um Árnaborg, sem er hreint ágæt skemmtun. Þar sem það hefur staðið til síðan snemma þessa árs að skella sér til stórborgarinnar Lundúna á ákveðinn fótboltaleik, jebb ég er að fara á fótboltaleik, ákvað minn heittelskaði unnusti að hita aðeins upp í gær og reyna um leið að láta mig eitthvað og fórum við því brunandi í bæinn á pöbb þar sem samankomnir voru helstu aðdáendur stórliðsins til að sjá hvernig Idolin þeirra rúlluðu gamla liðinu hans Gauja Þórðar upp. Ég var hjartanlega boðin velkomin aftur á pöbbinn.  Næsti leikur verður þó fyrir okkur live. Hinir verða bara að vona að sjá grilla í okkur á skjánum. Verð að viðurkenna að ég er smá spennt fyrir leiknum og hef lofað að vera ofboðslega meðvirk á honum og þá verður hann skemmtilegur.

Nenni ekki að skrifa meira í bili enda kominn tími á rúmfötin. Þangað til næst elskið hvert annað.

Þoka

Síðustu dagar hafa liðið hjá í þoku. Ég nuddaði enninu mínu í síðasta sinn við enni litla Gullrassins míns og kyssti hann bless. Það er svo skrítið að að hugsa til þess að ég sjái hann aldrei framar. En ég á minningarnar og myndirnar til að hugga mig við.

Útförin var mjög falleg og friðsæl. Frændur mínir sungu svo fallega til litla drengsins okkar. Það voru hræðilega þung sporin á etir litlu kistunni út kirkjugólfið og síðan að gröfinni.

Við ákváðum að hafa erfidrykkju á eftir athöfninni til að geta á einhvern hátt þakkað öllum þeim sem hafa stutt okkur í gegnum tíðina. Bæði fjölskylda og vinir og einnig þeim sem hafa verið á bak við tjöldin en gefið okkur samt svo mikið. Það var ánægjulegt að sjá hve margir komu. Okkur datt í hug að láta mynd af Hugin á flest borðin í erfidrykkjunni og var það svo hlýlegt og gott að geta séð fallega brosið hans hvert sem litið var.

Ætla að hætta núna og bið ykkur þangað til næst að njóta augnabliksins.

Hugleiðing.

Litli Gullrassinn minn, Huginn Heiðar hleypur núna syngjandi um grænar grundir, klappandi saman lófunum, með stjörnublik í augunum.  Við Mummi höfum áður sagt að við trúum því að hann hafi valið þennan dag til að kveðja okkur. Hann var búinn að kveðja alla sína nánustu ættingja sína svo fallega. Afmælisdagur bróður hans var liðinn. Huginn valdi sinn dag. Ég er honum svo þakklát fyrir þann tíma sem við fengum saman sem var mun lengri en allir reiknuðu með. Ég er svo þakklát fyrir að í stað þess að þurfa að taka erfiðar ákvarðanir þá ákvað hann sjálfur að taka þær. Ég er svo þakklát fyrir að fá að vera hjá honum þegar hann kvaddi þessa jarðvist. Ég óttaðist það mest að við myndum ekki geta verið hjá honum á þeirri stundu og hann yrði einn. En hann sá til þess að það varð ekki.

Núna er mikið tómarúm í hjarta mínu en einnig mikið þakklæti um leið. Ég á fullt af yndislegum minningum um litla Gullrassinn minn til að ylja mér á sem gerir allt auðveldara. Ég er hvorki honum né öðrum reið heldur virði ég hans ákvörðun og að vissu leiti skil ég hana líka. Hann hefur kennt mér að líta öðrum augum á lífið en áður.

Við fórum fjölskyldan í gær og hittum Hugin. Hann er svo fallegur liggjandi á bænapúðanum sínum með Skvísuna sína og Vin í fanginu. Hann er svo friðsæll og fagur. Það er eins og hann brosi til okkar.

Ég og fjölskylda mín viljum þakka fyrir allar þær kveðjur sem okkur hafa borist. Þessi stuðningur og hlýja sem við finnum er okkur mikilvægur og ómetanlegur. Takk fyrir.

Huginn Heiðar látinn

Huginn Heiðar látinn.

Litli drengurinn minn, Huginn Heiðar Guðmundsson lést í nótt á Gjörgæsludeild Landspítalans. Huginn veiktist í gær og fórum við með hann á Barnaspítalann í gærkvöldi. Hann var fluttur á Gjörgæsludeildina skömmu síðar þar sem hann lést í nótt.

23. mars

Þegar ég var ung þá eignaðist ég börn næstum á hverjum degi.

Í dag er hann Guðjón Örn orðinn 15 ára. Guðjón er mikill gæi með góðan húmor sem hann notar á skemmtilegan hátt. Leikur á alls oddi og er ekki leiðindunum fyrir að fara í návist hans.

Guðjón Örn að láta eitt gullkornið falla.

Til hamingju með daginn Guðjón Örn.

22. mars

Í dag eru 17 ár liðin frá því ég fékk frumburðinn minn í fangið. Á þessum 17 árum hefur hún sýnt að henni er alls ekki sama um náungann og vill allt fyrir alla gera. Lítilmagninn á sér þarna hauk í horni. Einstaklega ljúf en samt ákveðin persóna hér á ferð.

Afmælisbarnið í keilu

Til hamingju með daginn elsku Hafrún Eva mín.

Föstudagurinn langi

Föstudagurinn langi er nú að kveldi kominn. Þegar ég var lítil stelpa þá var þetta einn sá leiðinlegasti og lengsti dagur ársins. Það var nákvæmlega ekkert að gerast og það mátti nákvæmlega ekkert gera. Þessi dagur var lengri en aðfangadagur sem var þó slatta langur. Enda maður búinn að bíða og bíða eftir því að jólin færu að koma og á aðfangadag eru þau alveg að koma. En þá var eitthvað til að hlakka til, sem gerði þann langa dag alltaf svo skemmtilegan. Það var ekki þannig með föstudaginn langa. Hann var bara langur og leiðinlegur.

Núna er þessi dagur ekki eins langur og leiðinlegur og hann var. Núna geri ég það sem mig langar til á föstudeginum langa og hlakka til að horfa á kvöldfréttir sjónvarpsstöðvanna. Og ég horfi spennt á báða fréttatímanna. Bara til þess að sjá alla klikkhausana á Filipseyjum ganga um götur með poka á hausnum, berjandi sjálfa sig með svipum, svo mikið að bök þeirra eru skorin næstum inn að beini. Líka til að sjá þá sem er enn klikkaðri og láta negla sig fasta á krossa sem síðan eru reistir upp svo allir geti séð hvað þeir eru klikkaðir. Allt í nafni trúarinnar og til að fá syndaaflausn fyrir framdar syndir liðins árs. Hvað gerðu þessir menn eiginlega af sér til að finnast þeir verðskulda slíka refsingu? Kaþólska kirkjan segir að þetta sé ekki svo skynsamleg gjörð hjá þessum klikkhausum en bannar hana þó ekki. Kannski finnst þeim þetta bara einstaklega gott framtak en geta almenningsálitsins vegna ekki sagt frá því. Kirkjan ráðleggur bara sótthreinsun á nöglum og svipuólum svo síður komi til alvarlegra sýkinga.  Mér finnst þetta bara vera klikkun.