Loksins loksins

Ég er lengi búin að vera að tala um að það gæti verið gaman að blogga en hef ekki haft mig í það hingað til. Hef reyndar talað um að ég hafi nú ekki mikið að segja þar sem ég lifi frekar fábrotnu og tilbreytingarsnauðu lífi en minn elskulegi kærasti telur að það sé rangt hjá mér. Hann er svo sannfærður að hann stofnaði meira að segja þetta blogg fyrir mig. Þannig að nú er bara að láta vaða. Ég veit nú reyndar ekki um hvað ég ætti að skrifa nema að ég er að vinna mér inn stig hjá fyrrnefnum kærasta og er að taka upp leikinn á milli Keflavík og FH sem var spilaður í gær. Dóttir mín var á leiknum ásamt bróður og föður en hún fór til þess að leiða leikmann inn á völlinn og hún var æðisleg í sjónvarpinu. Móðurhjartað bólgnaði við það eitt að sjá hana. Hún er að æfa fótbolta með 6. flokki drengja og var flokkurinn fenginn til að leiða leikmennina að þessu sinni.

Ætla að láta þetta duga í fyrstu færslu.