Sjaldséðir hvítir hrafnar

Halló kæru vinir ég er hér enn þrátt fyrir að hafa ekki séðst síðan mamma átti afmæli. Það hefur reyndar verið mikið um að ske hjá okkur og við búin að þeytast um allar koppagrundir með skuldahalann í eftirdragi. Ja kannski ekki alveg allar grundir en samt nokkrar. Ég fór á Akranes, og þar hékk ég í Skrúðgarðinum og vonaðist eftir að hitta hana Gurrí Himnaríkisfrú en hún lét ekki sjá sig. Frétti síðan af henni upp í sveit. Einnig var farið í sveitina, upp á Þingvelli til að treysta vort heit  austur í Grímsnes og síðan aftur á Þingvelli og heitið frá því fyrr í sumar endurtekið. Ég er örugglega að gleyma einhverjum heimsóttum grundum en það verður bara að hafa það. Bæti þeim inn umsvifalaust og þær hafa samband. Við höfum líka sleikt sólina á Austurvelli á heitasta degi sumarsins og síðan er planið að horfa á Keflvíkinga sparka tuðru á milli sín á morgun og eftir það á að kíkja á fleiri koppagrundir og núna í hópferð með fullt af fólki sem við þekkjum og örugglega verða margir, margir sem við ekki þekkjum en það er bara gaman að því. Þar sem ég hef lítið verið heima hef ég verið einstaklega lélegur bloggvinur og hef ekki einu sinni skráð mig inn á bloggið í nokkrar vikur hvað þá lesið blogg hjá öðrum og enn síður að kvitta. Núna þegar ég skráði mig inn sá ég að mér hafði borist afmælisboð. Ég er verulega upp með mér og hef hugsað mér að mæta ef nokkur kostur er.

Þegar við komum heim eftir einhvern þeytinginn rak ég augun í nokkur skilti sem búið var að setja upp víða um bæinn og er þar eitt sem ég vil ekki skilja og langar að vita hvernig aðrir skilja þau.

                             

Hvað þýðir þetta?                                                                   Og hvar er stafsetningarkunnáttan?

 

Ætla að láta þetta duga í bili enda bara að láta vita af mér. Þangað til næst, akið varlega, brosið og skemmtið ykkur vel.

Er vaninn helsi?

"Vaninn er ýmist besti þjónninn eða versti húsbóndinn" þetta spakmæli er í boði dagbókarinnar minnar og verð ég að vera henni nokkuð sammála.

Ég er frekar vanaföst og þarf stundum að taka á honum stóra mínum til að gera breytingar. Núna er ég búin að vera í ákveðnum vana undanfarin ár og hefur hann breyst.  Ég er að tala um líf veikinda og baráttu. Eftir að Gullrassinn minn kvaddi þá hefur líf mitt breyst og ég verð að finna mér aðrar áherslur og nýja vana. Það gerist auðvitað ekki á einni nóttu og er ég því enn í beygjunni sem líf mitt tók 24. mars síðast liðinn. Fólk er gjarnan að spyrja hvort lífið sé ekki komið í samt lag aftur en hvað er samt lag? Ég veit að fólk meinar vel og veit stundum ekki alveg hvað það á að segja en lífið verður aldrei samt aftur. Það breytist bara. Lífið er stöðugt að breytast og við erum alltaf að taka beygjur á leiðinni, stundum eru þær bara sveigja en stundum geta þær orðið 90° og enginn veit hvað er framundan. Þessar beygjur sem ég er að tala um eru þær breytingar sem verða á lífi okkar allra. Stundum ákveðum við að taka beygjuna og breyta lífinu en stundum er kippt í stýrið og við ráðum ekki neitt við neitt. Þá er aðal málið að hanga á veginum. Ég hangi á veginum og er að verða búin að ná stjórn á stýrinu aftur. Veit reyndar ekkert um það hvaða áherslur og vana ég ætla að venja mér en það er engu að síður allt að koma. Í millitíðinni smíða ég bara, fer í útilegur og verð sólbrún í sólinni.

En einu ætla ég ekki að hætta amk. ekki að svo stöddu en það er að fylgjast með og reyna eftir megni að styðja aðra foreldra sem kippt var í stýrið hjá og eiga alvarlega langveik börn. Einnig styðja og starfa með samtökum Einstakra barna og Umhyggju. Ég hef reynslu sem gæti kannski nýst öðrum.

Núna er á dagskránni hjá okkur hjónaleysunum að pakka niður öllum hjálpartækjunum og senda inn í Hjálpartækjamiðstöð. Verð að viðurkenna að það er ekkert tilhlökkunarefni en eitthvað sem þarf að gera.

Að lokum langar mig til að segja ykkur að móðir mín Ljónshjarta afmæli í dag og óska ég henni innilega til hamingju með daginn. Góð móðir leggur hornstein að góðri framtíð. Takk mamma fyrir að vera til.

Eiga stelpur bara að sauma?

Núna er árið 2008 og jafnréttisumræðan segir að jafnrétti kynjanna sé á réttri braut. Kynbundinn launamunur sé minnkandi, konur meira farnar að ganga í hefðbundin karlastörf og karlar séu að verða virkari í umönnun og uppeldi barna sinna og fá núna meira að segja fæðingarorlof sem er vel nýtt. Framtíðin er sem sagt sú að það verði engin hefðbundin karla eða kvennastörf og allir verði jafnir. Flott framtíðarsýn en sennilega ósennileg.

Í gærkvöldi fékk ég smá skell á jafnréttishugsun mína. Inn hrundu fjórar 11 og 12 ára fótboltastúlkur sælar eftir sigurleik dagsins sem tilkynntu að þær ætluðu að gista saman heima hjá einni þeirra. Á meðan prinsessa þessa heimilis gerði sig klára fyrir gistinguna ræddum við unnustinn við hinar sem biðu. Ein stúlkan spurði Mummann með hneykslunartóni hvers vegna hann léti mig alltaf vera að smíða og mála sólpallinn okkar. Þetta væri verk karlmanna og konan ætti að vera inni og sauma á meðan. Út frá þessum orðum sköpuðust miklar umræður og komumst við að því að þessi stúlka trúði virkilega á það sem hún var að segja. Hinar voru missammála en voru þó sammála því að það væri eðlilegt að konur yrðu læknar og mættu spila fótbolta og ýmislegt annað en þær mega bara ekki smíða. Ég held að þarna komi inn viðhorf mæðra þeirra.

Frá því ég byrjaði að smíða pallinn minn hef ég ekki ósjaldan fengið þá spurningu hvers vegna í ósköpunum ég láti ekki kallinn gera þetta og í 99% tilvika er spyrjandinn kona. Ég held að körlunum finnist ekkert athugavert við það að ég smíði. Hverjum finnst það merkilegt að karlmaður skúri gólf og strauji föt? Oft talað um að hann sé duglegur á sama tíma og ekkert er sagt við konu sem gerir sömu hluti. Í miklum meirihluta eru það konur sem segja þessi orð og finnst það í raun merkilegt. Hinum finnst það eðlilegt. Ég er alin upp við það að verk þarf að vinna. Skipti ekki máli hvort það var að þrífa gólf eða stinga út úr fjárhúsunum. Elda mat eða gefa hrossunum út í brjáluðu veðri. Þetta allt varð að gerast og það skipti ekki máli hvort kynið ynni þessi störf. Kannski er mesta jafnréttið í sveitinni.

Stundum finnst mér jafnréttisumræðan vera einstefna og það finnst mér ekki vera rétt.  Er á þeirri skoðun að konur séu sjálfar orsökin fyrir því að jafnrétti kynjanna er ekki komið lengra en það er.

Sumarhátíð og nett áfall.

Í dag fórum við unnustinn í Rjóður á sumarhátíð sem haldin er þar árlega. Það var gaman og skemmtilegt en ég væri að ljúga ef ég segði ekki að sporin frá bílastæðinu inn í húsið hefðu ekki verið erfið. Ég var bæði með hnút í maganum og aukinn hjartslátt enda ekki farið þangað síðan áður en Huginn dó. Starfsfólkið tók vel á móti okkur og sögðu að þau væru svo ánægð með að við skyldum koma. Þau sakna auðvitað líka Hugins enda stór partur af starfi þeirra. Mörg barnanna spurðu um Hugin, hvar hann væri og afhverju hann hefði ekki komið. Þau sættust á að hann væri núna Engill og því sæjum við hann ekki. Sumarhátíðin tókst vel enda frábært veður. Hreimur í Landi og Sonum kom að venju og söng nokkur lög fyrir börnin, Fjölnir (fyrrverandi Spicegirlsmaki) kom með tvo hesta og leyfði börnunum að fara á hestbak sem þeim fannst frábært. Hann vildi reyndar líka fá foreldrana á bak og ég var að spá í að skella mér en þá mundi ég eftir þvi að ég væri í þröngu pilsi og hann var ekki með söðul  Gosi ætlaði líka að koma en greyið fékk kvef í sitt laaanga nef og komst því ekki. Lasinn heima með hor og slef.

 

 

Skruppum aðeins eftir sumarhátíðina niður á Austurvöll þar sem fjöldi fólks var saman komin með það eitt að markmiði. Sýna sig og sjá aðra um leið og sólin var sleikt. Frábært að vera þarna og hittum við Bebbu, vinkonu okkar af Barnaspítalanum. Hún er í sambærilegum sporum og við. Barnið hennar dó. En það var samt gott að hitta hana, sjá hana og tala við hana. 

 

 

Annars varð ég fyrir nettu áfalli í dag. Það lét mig leiða hugann að því hvernig ég er ásýndum aftanfrá á bláfáknum mínum. Er jafnvel að hugsa um að láta hann frá mér, áfallið var það mikið. það eru engin orð sem geta lýst áhyggjum mínum en ég vona að ég skiljist engu að síður

Söngstjarnan hún dóttir mín

Ég er kannski að verða duglegur bloggari? Blogga 2 daga í röð! Annars er ástæða fyrir því að ég er að blogga núna en hún er sú að ég verð að fá að monta mig smá af prinsessunni minni. Ég hef áður talað um að hún sé mikil og efnileg söngkona og í dag fékk ég enn einu sinni staðfestingu á því. Hún hefur verið á söngnámskeiði hjá Bríeti Sunnu og í kvöld voru tónleikar. Það var almennt mikið stress í gangi hjá söngvurunum enda ekki auðvelt að syngja fyrir  framan fullt af ókunnu fólki og einnig fjölskyldur sínar en Ásdís Rán var hvergi bangin og að öllum hinum ólöstuðum tel ég að hún hafi verið lang besti söngvarinn á tónleikunum. En ég er kannski svolítið hlutdræg.

Að þessu sinni ætla ég ekki bara að tala um hversu frábær hún er heldur langar mig til að leyfa ykkur að dæma fyrir ykkur sjálf og ætla í fyrsta skipti að setja inn link á myndband af YouTube, það er reyndar svolítið dimmt en sést samt ágætlega, vona bara að það takist skammlaust.

Langar samt að minna á að skottan er bara 11 ára. Hún var reyndar að gerast moggabloggari en þar sem hún er farin í útilegu með pabba sínum þá bloggar hún ekki fyrr en eftir helgi en það væri frábært að ef þið mynduð vilja kommenta á síðunni hjá henni.

Merkisdagar

Til hamingju með daginn allir saman, stelpur og strákar. Merkilegur dagur í dag í réttindabaráttu Íslenskra kvenna og að mínu áliti í raun bæða kvenna og karla. Í tilefni þessa merka dags eyddi ég deginum við eilífðarverkefnið mitt, pallinn. Núna er ég að verða búin að smíða girðingu og mig bráðvantar píparann til að tengja sullupollinn svo það sé hægt að skrúfa klæðninguna niður. Og þá er bara að bera á og allt tilbúið.

Skellti í kjúklingasalat í kvöldmatinn sem borðað var fyrir framan imbann þar sem fótboltakappar léku listir sínar af mikilli snilld. Ljótt að sjá þjálfara Þjóðverjanna kveikja sér í sígó í búrinu sem hann var settur í á meðan leiknum stóð því hann mátti víst ekki vera með. Var með einhver uppsteyt við dómara í síðasta leik.

Við héldum þjóðhátíðardaginn hátíðlegan eins og aðrir Íslendingar. Við fórum í skrúðgöngu og síðan í Skrúðgarðinn þar sem við reyndum að heyra í fjallkonunni og fleirum en vindurinn tók orðin svo við heyrðum frekar lítið. Hugsuðum ár aftur í tímann en þá fórum við með Gullrassinn okkar í Skrúðgarðinn og mikið svakalega fannst honum það gaman. Þá fékk hann flotta blöðru og fána sem honum fannst æðislega fyndið. Núna fékk Gullrassinn minn líka flotta blöðru og fána og ég er viss um að honum fannst það líka æðislegt gaman.

Þangað til næst langar mig að minna á mikilvægi jafnréttis karla og kvenna.

Loksins eitthvað lífsmark frá mér

Ég er búin að komast að því að ég er lélegur bloggari því ég blogga svo sjaldan. Ég hef einnig verið lélegur bloggvinur undanfarið. Skrifa orðið næstum aldrei athugasemdir hjá bloggvinum mínum, en ég les bloggið ykkar oftast á hverjum degi. Stundum veit ég reyndar ekki hvað ég á að segja og stundum langar mig til að segja svo margt en niðurstaðan verður oftast sú að ég skrifa ekki neitt en það er léleg afsökun því það ætti ekki að vera snúið að senda inn smá "halló". Lofa að reyna að bæta mig í því.

Annars er búinn að vera töluverður erill hjá mér að undanförnu. Við fórum á Sumarhátíð hjá Einstökum börnum um helgina og var það ágætt. Þar hittum við bloggvinkonu okkar hana Möggu Ö sem var skemmtilegt. Síðan fórum við í afmælispartý sem var frábær skemmtun, eina sem skyggði á var að bíllinn okkar var rispaður. Einhverjir flipparar ákváðu að það væri sniðugt að skrifa í lakkið. Svo var farið á fótboltaleik sem var spilaður í frábæru veðri sem gerir allt svo miklu skemmtilegra. Og þar sem veðrið er búið að vera svona gott þá hef ég eytt tíma úti á palli við smíðar og loksins er ég farin að sjá það að ég fer sennilega að verða búin að smíða þennan blessaða pall minn. Miðað við tímann sem það hefur tekið mætti ætla að ég sé að viðarklæða alla lóðina. Ég geri reyndar ekkert nema mig langi til þess og það sé nægilega gott veður til að njóta þess. Þessi pallur á nefnilega að vera ánægja alla leið.

Fór síðan í gær og breytti aðeins blómunum á Lúlli Gullrassins og núna er ég sátt við hvernig blómin eru. Annars er það alveg merkilegt að ef við hefðum sett blómin niður nokkrum dögum seinna þá hefði verið búið að tyrfa Lúllið, öll leiðin voru tyrfð nokkrum dögum eftir gróðursetninguna hjá okkur, nema þau sem höfðu gróðursett blóm. Þannig að núna erum við að spá í því hvort að við ættum að reyna einu sinni enn að hitta á einhvern sem vinnur þarna og tyrfa Lúllið að einhverjum hluta. Það er eitt alveg merkilegt, hvenær sem við förum út í garð þá er enginn að vinna þar en við sjáum alltaf einhver merki þess að það vinni þarna einhver eða einhverjir, við förum á morgnana, eftir hádegi, síðdegis og á kvöldin en aldrei er nokkur þar. Við höfum ekki enn farið að nóttu til en við ættum kannski að skoða það, kannski er garðinum sinnt á þeim tíma.

Jæja held þetta sé gott í bili og þangað til næst bið ég um að þið hugsið um hvað þið eigið og hvað það sé sem skiptir raunverulegu máli.

Blómstrandi Lúll

Í dag fórum við hjónaleysin og gróðursettum nokkrar stjúpur á Lúllinu hjá Gullrassinum mínum. Settum niður gular og bláar sem er voða fínt en samt er ég ekki viss um hvort að ég sé alveg sátt við Lúllið eins og það er. Kannski er það vegna þess að stjúpurnar eru ljósbláar en ekki alvöru bláar eða kannski þarf ég að venjast þeim. Kemur í ljós og ef ég er ekki nægilega sátt við þetta eins og það er þá bara breyti ég. Set kannski inn mynd seinna af blómum skreyttu Lúllinu til að sýna ykkur.

Bloggvinkona mín hún Ragnheiður var með færslu í dag um hvort hún ætti að segja að hún ætti fimm börn eða fjögur. Þetta er erfið spurning því hún á fimm en einungis fjögur eru með henni á þessu tilverustigi. Ég er því miður í sömu sporum og hún því ég á fimm börn en bara fjögur hér með mér. Ég segi að ég eigi fimm börn en ég veit að stundum er auðveldara að segja að maður eigi bara fjögur til að losna við allar spurningar og útskýringar sem fylgja hinu svarinu. Komst að því um daginn þegar ég var að skrifa bréf þar sem fram kom hversu mörg börn ég ætti en minn yndislegi unnusti reddaði því fyrir mig og sagði að ég ætti fjögur og að eitt til viðbótar hefði látist í vetur. Einfalt í bréfi en kannski ekki munnlega.

Þangað til næst, knúsið börnin ykkar og látið þau vita hvað þau eru ykkur mikilvæg.

Skemmtilegur dagur

Þetta er búinn að vera skemmtilegur dagur í dag. Við fórum fjögur á sumarhátíð Barnaspítalans en þar var mikið um dýrðir. Grillaðar pulsur, töframaður og maður sem er snillingur í að búa til allskonar hluti úr blöðrum. Einnig kíktu Skoppa og Skrítla í heimsókn með nokkrum vinum sínum úr leikhúsinu og síðan komu Ingó og Veðurguðirnir og spiluðu nokkur lög. Bara skemmtilegt. Við hittum fullt af fólki sem við þekkjum, bæði starfsfólk og aðra foreldra. Ljúft að hitta þau öll.

Eftir Sumarhátíðina ákváðum við að skella okkur á Austurvöll og njóta þessa dásamlega veðurs sem hefur verið í dag og fá okkur ís. Það var ekkert svo margt fólk á Austurvelli og sátum við í rólegheitum og borðuðum ísinn okkar þegar við sáum ráðamenn þjóðarinnar týnast út úr þinghúsinu og ákvað prinsessan að skella sér of taka nokkrar ljósmyndir af liðinu. Hún fékk alltaf góðar móttökur hjá ráðamönnunum og sínu bestar hjá Guðna nokkrum Ágústssyni en hann ræddi við hana í bundnu máli og fékk vegfaranda til að taka mynd af þeim saman. Þá tók skottan eftir því að forsetabílnum var lagt fyrir utan þinghúsið og ákvað hún að bíða eftir forsetanum. Á meðan við biðum spjallaði hún við forsetabílstjórann og annað fólk sem átti leið hjá, fundum jörðina hristast og héldum öll að einhver hefði verið að hrista bekkinn sem við sátum á allt þar til einhver sagði að það hefði verið sagt frá jarðskjálftanum í útvarpinu. Fyndið og það fannst fleirum því fólkið sem sat á bekkjunum í kring hafði einmitt verið að hugsa það sama og við. Þegar forsetinn kom að bílnum talaði bílstjórinn hans við hann og kallaði síðan á Skottuna mína sem fór og spjallaði við forsetann sem síðan bað einhverja konu um að smella mynd af þeim saman. Bara frábært nema hvað? Konan tók engar myndir og við sáum það ekki fyrr en allt of seint.

Síðan á leiðinni heim gerðist svolítið skemmtilegt. Við fórum í Nóatún í Hafnarfirði til að versla eitthvað djúsí á grillið í blíðunni og þar sem við stóðum við kjötborðið að velja steikina kom að okkur ókunnug kona og tók utan um okkur, kyssti og vottaði okkur samúð sína vegna andláts litla Gullrassins míns. Hún er ein af þessu yndislega fólki sem hefur fylgst með Hugin og sent okkur kraft til að geta það sem við gerðum. Ótrúlega skemmtilegt að upplifa þetta og mér þykir svo vænt um þetta. Ég veit hreinlega ekki hvað ég á eiginlega að segja nema bara TAKK.

Held þetta dugi í bili og þangað til næst bið ég alla um að brosa framan í heiminn því þá brosir heimurinn við ykkur, jafnvel þó jörðin hristist aðeins.

Í fréttum er alltaf þetta helst

Alltaf gaman að fréttum á Íslandinu okkar góða. Undanfarið höfum við farið hamförum yfir meintum fordómum og rasisma sumra Frjálslyndra á Akranesi, síðan kom blessuð Júróvisjón þar sem við öll sem eitt vorum búin að vinna og enn einu sinni voru uppi vangaveltur um hvar best og hægt væri að halda keppnina að ári. Lausnin fékkst og hún er Moskva, flott mál þó ég hafi ekki endilega verið sammála austurblokkinni, mér fannst lagið frá Rúmeníu flottara, en það skiptir ekki máli núna. Síðan leit allt út fyrir að einu fréttirnar sem við fengjum væru frá Eldhúsdagsumræðum á Alþingi og þessum venjulegu olíuverðshækkunum, því ekki eru vörubílstjórar að gera neitt fjölmiðlum til skemmtunar, ja nema kannski Sturla sem var svo heppinn í kreppunni að fá auglýsingasamning við EJS. Þá gerðist það að það var fótboltaleikur spilaður í Keflavík þar sem meintir fordómafullir rasistar frá Akranesi komu i heimsókn. Leikurinn spilaður og Akranes tapar. Þjálfarinn missir sig yfir tapinu og lætur orð falla í hita leiksins í garð KSÍ og dómarans sem fjölmiðlar fara nú hamförum yfir. Frábært fyrir mig sem hef gaman að fylgjast með fréttum, alltaf eitthvað stuð í gangi og engin lognmolla. Kannski ég ætti að prófa þennan vettvang, mér myndi a.m.k. ekki að leiðast. 

Þangað til næst, verið góð við hvert annað þó svo það komi gúrkutíð.