Veistu hvað ég var að gera?

Ég var að koma upp úr heita pottinum mínum í fyrsta sinn. Já ég er að segja frá því að LOKSINS er búið að tengja sullupollinn. Framundan er þá að klára að smíða í kringum hann og þá verður pallurinn minn margumtalaði, orðinn frábærlega flottur. En það verður ekki gert nema að það sé gott veður og ég hafi tíma og nennu í hámarki.

Þangað til næst óska ég ykkur slökunar og yndislegheita. 

Ég afrekaði...

...það í kvöld að heimsækja alla mína bloggvini og skilja eftir mig spor hjá þeim flestum. Hjá sumum gat ég það ekki því þeir eru annað hvort með læst blogg eða að leyfður tími commenta var liðinn. Ég vil helst ekki skrifa í gestabók því ég held að allir séu eins og ég og kíki helst aldrei í hana. Ég kíkti þó um daginn og sá þá fallega kveðju til mín. Það er langt síðan ég las alla mína bloggvini á einu kvöldi og ég þakka eiginlega fyrir, í kvöld amk. að ég eigi ekki 300. Ég hef verið ferlega löt á blogginu undanfarið bæði mínu og annarra og skrifa það á stórar breytingar í lífi mínu ásamt einskærri leti. Ekki að það séu neinar né heldur góðar afsakanir en þær eru samt sem áður sannar.

Héðan er annars allt ágætt að frétta þrátt fyrir að Keflavík hafi ekki náð að verða Íslandsmeistarar í þetta sinnið, kemur bara næst. Skrímslin hafa ekki náð að ganga frá mér ennþá. Ég hef reyndar eina stórfrétt. Ég hef stundum sagt frá því að ég sé að smíða pall og á þessum palli eigi að vera heitur pottur. Það er svolítið langt síðan allt var klárt fyrir að tengja blessaðan pottinn en þar sem píparar eru afskaplega sjaldséð sjón og mjög vandfundnir (held þeir séu eins og þessir sjaldséðu kvistir í þjóðfélaginu, sem eru alltaf að deyja út) en haldiði ekki að einn hafi birst hjá mér í gær og byrjaði að gera klárt fyrir lagningu vatnsröra að sullupollinum mínum. Vá ég sé fram á að komast í pottinn fyrir jólin. Hann stefnir á að koma aftur á mánudaginn og klára verkið. Ég þori varla að trúa þessu.

Ætla að hætta þessu rausi en þangað til næst. ÁFRAM KEFLAVÍK.

Langt en samt stutt

Síðustu sex mánuðir hafa verið þeir lengstu sex mánuðir sem ég hef lifað. Samt hafa þeir ekki verið þeir lengstu sex mánuðir sem ég hef lifað. Skrítið. En svona er þetta nú samt. Í dag eru sex mánuðir síðan litli Gullrassinn minn ákvað að tími væri kominn á að hlaupa um himininn og pússa regnbogann. Ég var búin að kvíða þessum degi svolítið en þrátt fyrir allt, var dagurinn bara fínn dagur. Held reyndar að Gullrassinn minn styðji svolítið við mig og sýni mér stórglæsilega og nýpússaða regnboga reglulega til að gleðja mitt hjarta. En ég sakna hans samt endalaust. Ég er reyndar svo heppin að eiga helling af frábærum minningum og myndum af honum sem slá á söknuðinn. Ég er bara svo þakklát fyrir að hafa fengið að hafa hann hjá okkur svona lengi og svo þakklát fyrir það sem hann kenndi mér og öðrum. Ég mun alltaf hafa þann lærdóm í farteskinu.

Aðkomuveður, stóð og stuð.

Alveg ótrúleg þessi aðkomuveður sem hafa gengið yfir hérna undanfarið og ekki er lát á að svo stöddu. Trén eru farin að missa laufið, blómin fokin út í veður og vind ásamt einhverjum lausamunum sem fólk gleymdi að taka inn áður en aðkomuveðrin mættu í bæinn. Vona að fólk hirði draslið áður en það skemmir eitthvað í næsta aðkomustormi. 

Það hefur verið mikið að gerast hjá mér undanfarna daga. Til að byrja með leið Ljósanóttin hjá með glæsibrag að venju og hlakka ég mikið til þeirrar næstu. Síðan fórum við fjölskyldan norður í sveitina í stóðréttirnar þar var margt um manninn og hrossin voru heldur ekki ófá. Þar hitti ég margt fólk sem ég hef ekki hitt í mörg ár enda hef ég ekki verið daglegur gestur norðan heiða síðustu ár og var frábært að hitta allt þetta fólk.

Eftir stóðréttarhelgina tók ég stórt skref og fór að vinna utan heimilis. Það er í sjálfu sér ekki merkilegt en þar sem ég hef verið utan vinnumarkaðs í 4 ár þá er þetta svolítið stórt skref og enn stærra fannst mér skrefið þegar ég ákvað starfsvettvanginn. Henti mér beint út í djúpu laugina. Viðurkenni að ég hafði mikinn hjartslátt og stóran hnút í maganum þegar ég gekk inn á gamla vinnustaðinn minn til að hefja þar aftur störf. Ég virðist þó enn kunna að synda, að minnsta kosti að troða marvaðann. Börnin eru ekki svo mikil skrímsli að ég þoli það ekki og hingað til hefur bara verið fínt að kenna grislingunum guðs ótta og góða siði.

Framundan er áfram töluvert á dagskrá hjá okkur hjónaleysunum og erum við markvisst að vinna að því að koma okkur aðeins út úr húsi og taka virkari þátt í samfélaginu. Þetta hefur ekki verið eins auðvelt fyrir okkur og það ætti kannski að vera. Vissulega er nægilegt framboð af alls konar afþreyingu og við eigum marga vini sem við getum sótt heim en það er mjög erfitt að hafa sig af stað. Við erum þó ofur bjartsýn á að okkur takist að aðlagast þessum nýja vinkli í lífi okkar.

Er hætt í bili og þangað til næst segi ég bara knúsist og kúrið.

Fjórir ...

Ég verð víst að taka þátt í þessu þar sem ég hef verið klukkuð. 2x.

 Fjögur störf sem ég hef unnið um æfina:

Bakarí, sjoppu, rækjuvinnslu og leikskólakennari.

Fjórar bíómyndir:

Kill Bill, Lord of the rings, Pulp fiction, og Pet cemetery.

Fjórir staðir sem ég hef búið á:

Sveitin mín, Skagaströnd, Pittsburgh, Keflavík.

Fjórir sjónvarpsþættir sem mér líkar:

Grey's Anatomy, Hótel Babylon, Las Vegas, CSI.

Fjórir staðir sem ég hef heimsótt í fríum:

Ísland, Írland, Portúgal, London.

Fjórar síður sem ég skoða daglega fyrir utan blogg:

mbl.is, visir.is, vf.is, leikjaland.is

Fernt sem ég held uppá matarkyns:

Kjúklingur, Kjúklingur, jólamaturinn og almennt matur yfirhöfuð.

Fjórar bækur sem ég hef lesið oft:

Aðalnámskrá leikskólanna, bækurnar eftir Arnald, Bækur eftir Stephen King og Kunzt

Fjórir staðir sem ég vildi vera á núna:

Í draumalandinu, í USA, niðri í bæ, á sólarströnd.

Fjórir bloggarar sem ég klukka:

Dísa Dóra, Huld, Ragnheiður og Hafrún Eva.

 

Eigið síðan öll sömul frábærlega gleðilega Ljósanótt.

Ljósanóttin framundan

Núna eru skólarnir komnir á fullt skrið og ég er viss um að allir krakkarnir hafi verið ágætlega sátt við að setjast aftur á skólabekkinn. Þrátt fyrir það er ég líka sannfærð um að þau muni seint viðurkenna ánægjuna. Ég varð fyrir smá sjokki þegar ég var viðstödd skólasetninguna með prinsessunni minni. Það var þegar skólastjórinn las upp nöfn barnanna sem áttu að vera í bekkjunum. Þegar hann las upp nöfn 5. bekkjar las hann upp nöfn leikskólabarnanna "minna". Vá litlu börnin "mín" komin í 5. bekk er eitthvað sem ég á erfitt að fatta. Það sem tíminn þýtur.

En að öðru. Ljósanóttin er framundan. Hún verður sett við hátíðlega athöfn á fimmtudaginn fyrir utan Myllubakkaskóla kl. 11, þar sem meðal annars verður helling af allskonar litum blöðrum sleppt upp í himininn. Blöðrurnar eiga að tákna það mikla fjölmenningarsamfélag sem við lifum í. Mér finnst þetta flott og hátíðlegt. Bæjarbúar eru hvattir til að lýsa upp hús sín og garða í tilefnfi hátíðarinnar en ég veit ekki alveg hvað við munum gera mikið. Ég veit þó að við gerum ekki næstum eins mikið og Helga og Hrafn á Faxabrautinni. Ótrúlega flott hjá þeim. Prinsessan ætlar að taka þátt í söngvarakeppni barna. Undankeppni á morgun og reiknum við með að hún komist áfram og muni syngja á stóra sviðinu á föstudagskvöld. Hana hlakkar ekkert smá til og er búin að vera að æfa lagið sitt í nokkra daga.

Hætt í bili og hvet alla til að kíkja á Ljósanótt og njóta margs konar menningar í miklu magni og skemmta sér konunglega. Dagskrána má sjá hér. Mér sýnist hún stækka með hverjum deginum.