Ég hef verið að pæla í þessu bloggi mínu og komst að þeirri niðurstöðu að ég blogga þegar mig langar. Og núna langar mig.

Undanfarið hefur töluvert gengið á hjá mér. Mér datt það í hug fyrir jól að skella mér í háskólann aftur og sótti um. Auðvitað komst ég inn og þá ætlaði ég bara að taka þetta létt en endaði auðvitað á því að vera skráð í fullt nám. Veit ekki alveg hvað ég var að hugsa en það er önnur saga. Þannig að staða mín er sú að ég vinn fullan vinnudag á leikskóla og er í fullu námi við Háskóla Íslands ásamt því að vera móðir, unnusta og húsmóðir og einnig öll hin hlutverkin sem ég þarf að skella mér í svona endrum og eins. Ég trúi því sem sagt að í mínum sólarhring séu fleiri klukkutímar en hjá ykkur hinum.

Núna fer að líða að því að við förum í draumaferðina hennar Ásdísar og það er mikill spenningur hjá okkur þó meiri hjá sumum. Það er búið að sörva netið til að skoða hvað sé skemmtilegast og hvað sé sniðugast að gera þarna úti í Orlando og búið að leggja a.m.k. nokkrar línur að því hvað við munum taka okkur fyrir hendur þarna. En það sem máli skiptir er að við verðum þarna saman og skemmtum okkur konunglega og komum heim brún, sæl og sæt.

Við hjónaleysin erum af vana dálítið fyrirhyggjusöm og núna erum við að spá og spekúlera í hvernig við eigum að eyða sumrinu og sumarfríinu okkar. Við erum harðákveðin í að nota tuskuhúsið okkar sem mest og best en samt vitum við ekki alveg hvað við ætlum að gera. Það eru komnar nokkrar hugmyndir og allar góðar en samt er eitthvað sem við erum að vandræðast með. Kannski erum við hrædd við að taka ákvarðanir svona langt fram í tímann en það hefur undanfarin ár ekki verið möguleiki. Því miður hefur það breyst og er ekkert við því að gera, bara reyna að lifa með því. Annars finnst mér ég sakna Gullrassins míns meira og meira. Kannski er ískaldur raunveruleikinn að renna upp fyrir mér. Ég veit það ekki. En alla vega sakna ég hans endalaust mikið og meira í dag en í gær. Þetta er kannski stig í sorginni. Við höfum reynt að halda Lúllinu hans sem bestu og flottustu en það er hægara sagt en gert. Starfsmenn kirkjugarðsins eru ekkert alltof viljugir til að vinna vinnuna sína og þó, því stundum eru þeir of duglegir sem þýðir stórkostleg mistök og hrylling þegar kemur mikil rigning til dæmis. A.m.k. væri í lagi að það væri hugsað smá, stundum. Ég verð stundum reið þegar ég fer að Lúllinu. Ætla samt ekki að vera það hér.

Hætt, þar til næst og bið ykkur um að fara með friði.

Ég vil byrja á að þakka fyrir allar þær kveðjur sem mér hafa borist í tilefni afmælis míns. Einnig allar jólakveðjurnár og sendi til baka mínar bestu jólaóskir um leið og ég óska öllum mikillar farsældar á komandi ári. Megi nýja árið færa ykkur mikla gleði og hamingju. Ég trúi því að ég verði ekki undanskilin. Þrátt fyrir að ég hafi fengið að upplifa þá mestu sorg sem nokkur einstaklingur getur upplifað á árinu sem er nú að líða í aldanna skaut þá er ég nokkuð bjartsýn á að framtíðin beri ekki slíka hörmung með sér fyrir mig. Heldur beri hún með sér gleði og hamingju. Ég er reyndar heppin manneskja. Hef átt gott líf og er það þakkarvert. Gullrassinn minn, kenndi mér marga hluti og breytti lífi mínu til hins betra að ég tel og er eitt af því besta sem fyrir mig hefur komið á minni lífsleið. Ég tel mig bæði betri og meiri manneskju eftir okkar samferð. Ég er í dag í góðu sambandi með mínum yndislega unnusta sem í raun er alls ekki svo sjálfsagt eftir allt sem við höfum þurft að takast á við og fyrir það er ég afar þakklát og tel mig heppna. Hin börnin mín sem ég er svo heppin að fá að hafa hér hjá mér í lífinu gengur vel og virðist framtíðin brosa við þeim öllum. Og er hægt að fara fram á meira? Ég  held ekki.

En að allt öðru. Mumminn minn er núna að farast úr ljósmyndadellu og dundar sér nú við flest tækifæri að taka myndir af öllu mögulegu og leika sér síðan með þær. Ekki verri della en hver önnur. Ég ætla að reyna að smitast aðeins af henni. Við fórum í dag smá rúnt út á Reykjanesið. Það er alltaf jafn fallegt alveg sama hvaða árstími er. Hann tók einhvern helling af myndum og þegar ég skoðaði þær sá ég að ég hafði verið fyrirsæta á ótrúlega mörgumán þess ég vissi. Gaman að því.

Annars var ég að fá nýjan office pakka í tölvurnar mínar. Wordinn er svo flottur að ég er farin að hlakka til að skrifa lokaritgerðina mína. Sagði meira að segja við Mummann minn að wordinn væri svo flottur að ég væri að hugsa um að skrifa bók. Kannski ég geri það, kemur í ljós.

Ætla að hætta núna og bið ykkur um að fara varlega í ræktinni, það er nefnilega ekki gott að meiða sig.

Núna er allt að verða vitlaust í þjóðfélaginu. Fólk farið að ryðjast inn á lögreglustöð til að fá fanga látinn lausann sem frekar vildi sitja af sér sekt vegna brota sinna en greiða hana með peningum og er síðan hneykslað á því að lögreglan beiti táragasi til að verjast inngöngunni. Á sama tíma er fólk réttilega að missa sig yfir fólskunni sem sýnd var á myndbandi frá skólalóðinni í Njarðvík um leið og það virðist vera tilbúið til að beita sömu brögðum gegn valdstjórninni og það á að vera í lagi. Ég segi bara eins og nýbúakonan sagði einhvern tímann í Spaugstofunni "ég ekki skilja þessar íslendingur".

En að allt öðru. Ég er búin að vera að baka í dag.  Ekki til jólanna heldur í tilefni þess að Gullrassinn minn varð 4 ára síðastliðinn þriðjudag og er ætlunin að halda upp á daginn á morgun. Í tilefni af afmælinu hans fórum við hjónaleysin síðast liðinn sunnudag og umbreyttum Lúllinu hans. Núna er Lúllið svo mikið fallegt. Við höfum gert ýmislegt fyrir Lúllið í sumar og breytt því nokkrum sinnum vegna þess að við vitum ekki hvernig við viljum hafa það og höfum í raun ekki verið sátt við hvernig það hefur verið. Hvernig á maður svo sem að geta verið sáttur við að Lúllið sem barnið manns sefur í sé í einhverjum kirkjugarði? En við reynum og verðum að sætta okkur við það og núna finnst okkur við hafa gert það sem við gætum verið sátt við þar til við munum setja stein á það. Af fenginni reynslu munum við skoða mikið og vel áður en við tökum ákvörðun um stein og ekki panta fyrsta flotta steininn sem við sjáum fyrr en við höfum skoðað marga aðra. Lúllið er allavega mjög fínt í dag og erum við mjög sátt við það. Núna er höfuðverkurinn, hvernig jólaljós eigum við að setja hjá litla Gullrassinum mínum og hvar fáum við jólaljós. Erum að vinna í því.

Erfiðir dagar búnir og fleiri framundan og ég virðist vera að farast úr stressi. Allavega virðist Óli Lokbrá eitthvað vera að svíkja mig. Það er ekki gott fyrir liði og fjölskylduna mína og er ætlunin að fá sér 1 bjór til að vita hvort hann virki ekki eitthvað svipað og pilla í óræðum lit.

En þar til næst bíð ég bara góða nótt og sofið rótt.

Núna er kominn 15. nóvember og jólin eru handan við hornið  eftir nákvæmlega 39 daga mun ég væntanlega sitja hér í sófanum og dást af gleði barnanna minna yfir jólagjöfunum sínum. Gleðin er ekkert minni þó þau séu sum orðin fullorðin og hin alveg að verða það. Ég hlakka líka til jólanna en um leið kvíður mig líka smá til þeirra. Ætla samt að reyna að láta gleðina hafa öll völd. Ætla að fara að henda upp nokkrum jólaseríum í gluggana og spila jólalög á fleiri hljóðfæri en símann minn. Skipti kannski um hringingu og skelli kannski "hæ hó jibby jei, það er kominn 17. júní" í símann. Alveg glatað að hafa eins hringingu og allir aðrir. En.. Kannski ég haldi mig bara við jólalagið mitt þar sem ég þoli illa breytingar amk. sumar.

Annars er ég hrikalega kvíðinn þessa dagana. Gullrassinn minn verður 4 ára á þriðjudaginn, 18. nóvember.  Ég hef ekki hugmynd um hvernig sá dagur verður fyrir mig og fjölskylduna mína því við höfum aldrei prófað svona afmælisdag . Hann verður okkur vonandi þó góður.  Planið er að halda aðeins upp á daginn um næstu helgi.

Við erum að dunda okkur núna við að gera lúllið hans Hugins viðkunnalegra. Kirkjugarðurinn lítur hræðilega út og ég segi það satt að það er ekkert of gott að koma þangað núna. Þess vegna ákváðum við Mumminn minn að reyna að gera eitthvað sem fengi okkur til að líða betur þegar við komum í heimsókn til Gullrassins okkar.

Annars héldum við upp á dag íslenskrar tungu í leikskólanum í gær meðal annars með því að fara í heimsókn í heimaskólann okkar. Þar sungu börn af öðrum leikskóla lagið "snert hörpu mína" og ég get sagt ykkur það að ég beygði af. Ég hef svo oft hlustað á þetta lag síðan Huginn var jarðaður en í gær gerðist eitthvað. Sennilega það að það voru börn sem sungu en ég hef bara heyrt lagið flutt af fullorðnum.

Að lokum ætla ég að vitna í dagbókina mína góðu segir fyrir vikuna 16.-22. nóvember "Foreldrar- munið að allt sem börnin gefa ykkur er fallegt" og verð ég að segja að það er BARA rétt.

Ótrúlega erfið vika að baki. Vona að komandi vika beri meiri létti í skauti sér en þessi sem er alveg að verða búin. Efnahagsástandið hefur svo greinilega komið fram hjá börnunum "mínum" í leikskólanum og ég er viss um að þau óski þess að ástandið "besni" í næstu viku. En þrátt fyrir erfiða viku þá redduðu krílin vikunni fyrir mér þegar ég fór heim í gær. Ég er búin að vera leikskólakennari í mörg ár og ég hef aldrei lent í annarri kveðjustund eins og í gær, þau komu öll og knúsuðu mig og kysstu bless. Dásamlega frábært hjá þeim.

En að gjaldþroti Íslands. Ég, eins og svo margir Íslendingar hef lagt fyrir í peningamarkaðsjóði til mögru áranna. Nú eru þau runnin upp og sjóðirnir í frosti. Sem þýðir að þair eru að mestu eða öllu leiti tapaðir. Jæja skítt með það, þetta eru BARA peningar. Ég ákvað að hringja í þjónustufulltrúa minn í bankanum til að tékka á stöðunni og hann tjáði mér það að ég yrði að segja upp áskriftinni að þessum glötuðu sjóðum. Ég er ekkert smá undrandi á því. Því ég hélt að það hefði gerst sjálfkrafa um leið og bankarnir voru þjóðnýttir og sjóðirnir frystir. Ónei, þannig er það sko ekki. Ef ég hefði ekki afturkallað innlögnina mína þá hefði hún verið sett í frystan sjóð sem er tómur og eignalaus að mestu.

Er hætt í bili en þangað til næst tékkið á að stöðva innlagnir í botnfrosna sjóði ef þið eigið svoleiðis. Jú reyndar mæli ég með extra knúsi, því það er málið.